Rośliny są doskonałym wsparciem dla zdrowia organizmu. Zawarte w nich substancje terapeutyczne mogą wspomóc leczenie chorób przewlekłych, jak i działać profilaktycznie. Zobacz, które rośliny możesz stosować w przypadku wystąpienia dolegliwości ze strony układu pokarmowego. 

5 roślin wspierających pracę układu pokarmowego

Zioła były stosowane w lecznictwie już od dawna. Cenne właściwości roślin zostały potwierdzone w badaniach i są wykorzystywane w leczeniu przeróżnych dolegliwości. Zobacz, jakie rośliny pomogą Ci wesprzeć układ pokarmowy i sprawdź proste przepisy.

1. Ziele bukwicy 

Bukwica zwyczajna to roślina występująca w Polsce na łąkach i wzgórzach. Do celów leczniczych wykorzystuje się górne części łodyg i liście, które zbiera się w okresie kwitnienia i następnie suszy w zacienionych, przewiewnych miejscach. Bukwica zwyczajna zawiera takie związki czynne jak garbniki, betaina, cholina, olejek eteryczny i sole mineralne. Ziele bukwicy zwyczajnej działa ściągająco i przeciwzapalnie na błony śluzowe układu pokarmowego. Oprócz tego hamuje niewielkie krwawienia wewnętrzne z naczyń włosowatych jelit, a także niweluje działanie toksyn bakteryjnych.

Napar z ziela bukwicy   

1 łyżkę suszonego ziela zalej szklanką wrzącej wody. Gotuj na wolnym ogniu przez ok. 5 minut. Odstaw na 10 minut i przecedź.

2. Aloes zwyczajny

Aloes występuje naturalnie na Półwyspie Arabskim i w Afryce, w Polsce hoduje się go jako roślinę szklarniową i pokojową. W celach zdrowotnych wykorzystuje się liście lub sok z aloesu. Roślina powinna mieć 2-3 lata, ponieważ wtedy zawiera najwięcej dobroczynnych składników. Aloes bogaty jest w następujące składniki aktywne: błonnik pokarmowy, kwasy tłuszczowe, polipeptydy, polisacharydy, aminokwasy, cynk, magnez, miedź, aloektyna, witaminy rozpuszczalne w wodzie. Aloes zwyczajny wykorzystywany jest m.in. w nieżycie żołądka i jelit, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, wrzodach żołądka i dwunastnicy. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, bakteriobójcze, regenerujące błony śluzowe. 

Sok z aloesu

Liście aloesu obierz i wydrąż miąższ. Dodaj sok z 3 cytryn i 500 ml wody, dokładnie zmiksuj. Sok jest gotowy do picia.

3. Ziele dziurawca

Dziurawiec zwyczajny to roślina powszechnie występująca na terenie Polski. Rośnie na łąkach, miedzach i wzgórzach. W celach terapeutycznych wykorzystuje się suszone, dobrze ulistnione górne części łodyg. Dziurawiec zawiera hiperycynę, garbniki, flawonoidy, olejek eteryczny, fitosterole, pektyny, sole mineralne i kwercetynę. Ziele dziurawca działa ściągająco na błony śluzowe przewodu pokarmowego, hamująco na krwawienia, przeciwzapalnie, rozkurczowo na mięśnie gładkie dróg żółciowych, żółciotwórczo, przeciwbakteryjnie.

Napar dziurawcowy

2 łyżki suszonego ziela zalej 2 szklankami wrzątku. Parz pod przykryciem około godziny. Następnie przecedź, napar jest gotowy do picia.

4. Rumianek pospolity

Rumianek pospolity w Polsce rośnie na polach, nieużytkach i miedzach. Do celów leczniczych zbiera się kwiaty (koszyczki), a następnie suszy. Podstawowymi związkami czynnymi rumianku są: olejek eteryczny, flawonoidy, pochodne kumarynowe, cholina, karotenoidy i sole mineralne. Roślina ta wykazuje działanie przeciwzapalne, rozkurczowe, żółciopędne, uspokajające. Stosuje się go w przypadku wystąpienia stanów zapalnych przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej, zaparć, bólów brzucha, zgagi, braku apetytu, stanów skurczowych jelit. 

Herbatka rumiankowa

2 łyżki kwiatów rumianku zalej 2 szklankami wrzątku. Parz pod przykryciem ok. 15 minut. Następnie przecedź i odstaw do wystudzenia.

5. Kwiat nagietka

Nagietek to roślina o pomarańczowych kwiatach, które stanowią surowiec leczniczy. Zawierają saponiny triterpenowe, flawonoidy, fitosterole, karotenoidy, kumaryny, polisacharydy, olejek eteryczny. Ziele nagietka stosuje się w przypadku nieżytu żołądka i jelit, pomocniczo przy leczeniu wrzodów. Działa żółciopędnie, rozkurczowo, przeciwzapalnie.

Napar z nagietka 

Łyżkę suszonych kwiatów nagietka zalej szklanką gorącej wody. Przykryj i parz ok. 15 minut. 

Rośliny bogate są w cenne substancje aktywne dobre dla zdrowia, dlatego mogą być pomocne w procesie leczenia wielu chorób, jak również w przypadku działań profilaktycznych. Pamiętaj jednak, że jeśli przyjmujesz leki na stałe, warto skonsultować chęć stosowania ziół z lekarzem. Zioła mogą wejść w interakcje z substancjami leczniczymi, np. mogą osłabiać, nasilać lub zakłócać działanie przyjmowanych leków. 

Bibliografia

1. Cieślik E., Turcza K., Właściwości prozdrowotne aloesu zwyczajnego, Postępy Fitoterapii, 2015, nr 16(2), s. 117-124. 

2. Kaczmarczyk-Sedlak I., Zioła w medycynie. Choroby układu pokarmowego, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2017.

3. Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa, 1987.

4. Aleksandrowicz J., Chodera A., Dobrowolski J., Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, wyd. 3, Warszawa, 1982.

---

Materiał ma charakter edukacyjny i nie zastępuje porady lekarskiej.

Materiał opisuje substancje i ich możliwe zastosowania na podstawie ogólnodostępnych publikacji, badań i materiałów znalezionych w internecie, prasie oraz książkach. Materiał nie jest opisem suplementu diety ani żadnego innego produktu zawierającego w/w składniki.

W przypadku stosowania suplementów diety pamiętaj, by nie przekraczać zalecanej dziennej porcji, i że nie mogą być one stosowane jako substytut zróżnicowanej diety. Pamiętaj, że bardzo ważny i zalecany jest zrównoważony sposób żywienia i zdrowy tryb życia.

Każdy suplement diety przechowuj w miejscu niedostępnym dla małych dzieci.